زبان حال
1375 سال پیش، سرور شهیدان آقا اباعبدالله در روز اول محرم در صحرای کربلا فرمود :
بعد رو به اصحاب کرده فرمودند: «الناس عبید الدنیا و الدین لعق علی السنتهم یحوطونه ما درت معائشهم فاذا محصول بالبلاء قل الدیانون؛
مردم بندگان دنیا هستند و دین لقلقه زبانشان؛ حمایت و پشتیبانی از دین تا آنجاست که زندگی شان در رفاه است پس هرگاه بلاء و سختی حادث شود دینداران کم می شوند.»
راستی گویی اصلا فاصله ای نیست، حسین بن علی(ع)، از همه زمانه ها می گوید، به نظر شما چقدر با حال امروز ما همخوانی دارد؟!
اکمال
بسم الله الرحمن الرحیم
قرار بود تا محرم ننویسم، نه تمرکزی بود و نه حال نوشتن. عزیزی نوشته بود بزرگترین مناسبت شیعه در راه است، مگر می توان چیزی ننوشت؟! و من آمده ام که بنویسم، نوشتنی که در آن :
کوچک از بزرگ بگوید...
ذره از اقیانوس بگوید ...
عبد از مولا بنویسد ...
نقل شده، وقتی آیه یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَیْکَ بر پیامبر نازل شد، آن حضرت، می دانست دست مولا علی(ع) را که بالا ببرد، 1400 سال ظلم و بی عدالتی و ستم بر آل محمد(ص)، آغاز خواهد شد. گفته اند پیامبر وقتی دست مولا را بالا می برد، دخترش فاطمه(س) را بین در و دیوار می دید، فرق شکافته مولا را می دید، جگر پاره پاره حسن(ع)، بدن شرحه شرحه ... را، می دید غریبی مهدی(عج) اش را، می دید.
آقاجان، مولا جان، در این روز مبارک، در این عید فرخنده، نگاه همه ما به دعای خیر شما و لطف و کرم شماست، نگاه مردم مظلوم سوریه، مردم عراق، مردم فلسطین، همه مسلمانان جهان. آقا جان، ببین فتنه ای که آن خائنین با دور کردن ولایت و امامت از خاندان مطهر اهل بیت آغاز کردند، امروز به کجا رسیده، ببین چگونه انحرافی که از مکتب خلفا (اهل سنت) آغاز شد، امروز نابودی تمام دنیای اسلام را نشانه گرفته، ببین که چگونه فرزندان نامشروع شیطان بزرگ، خون به دل مسلمین عالم کرده اند.
برای همه شان می گویم، علت انحراف این جماعت، علت خونریزی های بی گناهان و هتک حرمت نوامیس مسلمین، تنها و تنها در این بوده و هست که از ولایت امیرالمومنین بی بهره اند. می گویند :
اگر امامت آنقدر مهم بوده، چرا در قرآن نیست؟
چرا نام ولی خدا، علی بن ابیطالب در قرآن نیست؟
...
یک مرد، پاسخ شما را با کتاب ها و متون علمای خودتان داد. و شما هنوز که هنوز است هیچ پاسخی نتوانسته اید برای آن بدهید. و تا ابد نیز پاسخی نخواهید داشت. آری علامه امینی(رضوان الله) که خداوند او را در دنیا و آخرت رو سفید کرد. غیور مردانی ، سایت بی نظیر Ekmall.ir را مبتنی بر مطالب کتاب جاودانه الغدیر افتتاح کرده اند. این وب سایت جامع در روز 21 مهر ماه سال جاری راه اندازی شده است ومشتمل بر فهرست بندی موضوعی کتاب الغدیر می باشد. که مطالعه آن را به همه دوستان عزیز توصیه می نمایم.
انشالله زیر سایه امیرالمومنین(ع)، و در حرکت برای زمینه سازی ظهور و حضور فرزند بزرگوار ایشان حضرت بقیه الله الاعظم (اروحنا له الفداء)
«فَلْیُبَلِّغِ الحاضِرُ الغایِبَ و الوالدُ الوَلَدَ إلی یومِ القیامَه»
«پس حاضران به غایبان و پدران به فرزندان برسانند... تا روز رستاخیز.»
قفل آینه
دل که می‌بندد، مانند املاح و رسوبات آب‌های معدنی در مناطق ییلاقی است. چشمه‌ای که سالم و شفاف است، سالیان متمادی می‌جوشد و سنگ‌ها و ریگ‌های آن شفاف است؛ اما آب‌هایی که املاح فراوان دارند، سنگ‌هایشان رسوب می‌بندد؛ کم‌کم این رسوبات زیاد می‌شود و هم مزرعه را می‌خشکاند و هم راه خود چشمه را می‌بندد. همان آب پنجاه یا پانصد سال قبل بود که راه خود را بست، چون املاح داشت.
قفل دل نیز همین طور است؛ اول غبار است، بعد کم‌کم چرک می‌شود و این چرک، دل را می‌بندد. از این چرک نیز در قرآن کریم نام برده شده است، آنجا که می‌فرماید: «کَلاّ بَلْ رانَ عَلیٰ قُلُوبِهِمْ ما کانُوا یَکْسِبُونَ»؛ «رین» همان چرک است؛ کارهایی که کردند، حرف‌هایی که زدند، غذاهایی که خوردند، نگاه‌هایی که کردند، مکان‌هایی که نباید می‌رفتند، اما رفتند؛ همه اینها چرک است. وقتی یک آینه شفاف را غبار گیرد، دیگر جایی را نشان نمی‌دهد؛ این غبار، قفل آینه است.
قفل قلب هم معاصی و گناهان است؛ آنگاه با قرآن مأنوس نخواهد بود و در آن تدبر نخواهد کرد؛ به همین سبب می‌فرماید: «أَ فَلا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلی قُلُوبٍ أَقْفالُها»؛ معلوم می‌شود اگر کسی با قرآن محشور نبود و در آیات آن تفکر و تدبر نکرد، دلش بسته و قفل است که البته کلید آن توبه است.