نامه ای برای حسن شحاته
|
بسم الله الرحمن الرحیم |
|
|
برادرم حسن محمد شحاته موسی |
|
|
سلام بر تو و بر همه مجاهدان و پاک بازان راه شرافت |
|
|
راه انبیاء و آنان که مستغرق دریای بی کران عبودیت بودند و هستند و خواهند بود |
|
|
این راه که از ابتدا تا پایان ایثار است و از خود گذشتن و عبد باقی ماندن تا لحظه دیدار |
که خدای متعال می فرماید :
فَالَّذینَ هاجَرُوا وَ أُخْرِجُوا مِنْ دِیارِهِمْ وَ أُوذُوا فی سَبیلی وَ قاتَلُوا وَ قُتِلُوا لَأُکَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَیِّئاتِهِمْ وَ لَأُدْخِلَنَّهُمْ جَنَّاتٍ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ ثَواباً مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَ اللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الثَّوابِ " آل عمران 195"
برادرم
حسن شحاته
آنچه برای تو به وقوع پیوست، برای ما واقعه ای شگفت و دور از انتظار نبود، چراکه راه حسین بن علی(ع)، خونین بوده و خواهد بود. راه همه پیامبران و امامان، این مسیر با ساحل نشینی و بی دردی و خوشی های زودگذر دنیایی هیچ نسبتی ندارد. راه تو، راه سید عارف حسینی در پاکستان، ادواردو آنیلی در ایتالیا، شیخ عیسی قاسم در بحرین، نمر باقر النمر در عربستان و راه همه فرزندان روح الله(س) در سرتاسر گیتی در مسیر آگاهی و بیداری بشر و آمادگی برای طلوع جاودانه خورشید عدالت گستر بود، هست و خواهد بود.
برادرم
دست های ناپاکی که پیکر پاک تو را به خاک و خون کشید، همان دست های شیطانی بود که پهلوی دختر پیامبر(ص) را شکافت و علی بن ابیطالب را طناب به گردن انداخت و امت اسلامی را هزار تکه کرد. همان دست های ناپاکی که آل محمد(ص) و محبان آل محمد(ص) را طی بیش از 1400 سال با انواع شکنجه و ظلم روبرو ساخته، همان دست های ناپاکی که امروز به نام خلافت و به کام اربابان آمریکایی و صهیونیستی خود، فجیع ترین جنایات بشری را در کشورهای مسلمان رقم می زنند، دستهایی که حلقوم ایمان را با تکفیر و جهل سر می برند.
برادرم
سخنان فتنه انگیزی که دو هفته قبل از شهادت تو، بر زبان اخوان المسلمین خائن جاری شد، در ادامه همان سخن "حسبنا کتاب الله" بود که 1400 سال پیش در محضر پیامبر به زبان آورده شد. و همان گونه که بساط خلیفه سازی و تولید احادیث و اصحاب جعلی بر چیده شد، بعد از تو، اخوان المسلمین نیز ساقط شد و همه حکومت های ظالم سرنگون خواهند شد تا بار دیگر به قلم سرخ بر صحنه تاریخ نوشته شود که خون هیچ مظلومی پایمال نخواهد شد. تا بار دیگر ثابت شود که ما بی حجت و امام در این دنیای فتنه زا، رها نشده ایم.
برادر شهیدم
مظلومیت تو، مظلومیت علی بن ابیطالب بود، مظلومیت بشر تا روز قیامت، ظلمی که فرزند نامشروع آن در سقیفه متولد شد درحالی که نطفه آن مدت ها قبل از وفات پیامبر و در پیمانی نامشروع میان آن سه نفر و شیطان بسته شده بود. پیمانی که بشر را از هدایت صحیح و رشد متعالی محروم کرد.
برادر عزیزم
شهادت تو در ایام میلاد حضرت بقیه الله، شاید برای تکفیریان و وهابیان این حیوانات درنده، مایه نشاط بود اما برای ما نوید تولد حسن شحاته ها بود، نوید روییدن هزاران حسن شحاته که از خون تو زنده خواهند گشت...
آه ...
برادر شهیدم
آنان که به گوشه ای خزیده اند و آنان که از انقلابی بودن تنها عکس های یادگاری اش را حفظ کرده اند و گه گاهی با صدایی نحیف مستکبران عالم را به صلح و مذاکره دعوت می کنند، و فریاد های خشمگین خود را بر سر مستضعفین ومحرومان می کشند، آنان که ندای هل من ناصر کودکان مظلوم فلسطین را نمی شنوند اما برای سطل آب یخی دست و پا می شکنند، آنان که ندای مظلومیت و غریبی امام عصر(عج) را نمی شنوند ...
آنها از ما نیستند، از جنس تو نیستند، بر مسیری غیر از مسیر تو قدم برمی دارند، هر عنوانی که دارند باشد اما مسلمان نیستند، بر آیین و سنت محمدمصطفی نیستند، به دینی خودساخته و بر مرامی دلخواه گام بر می دارند که زندگی اش ذلت و پایانش مرگ همراه با کف زدن و سوت است.
از خداوند متعال برایت غفران و رحمت الهی طلب می کنم و خاضعانه می خواهم برای همه ما دعا کنی که چون تو و همه صالحان شهید، در راه فرج حضرت ولیعصر ارواحنا فداه گام برداریم. انشالله
سلام بر تو ای شهید
رمضان و شوال 1435
علی
پی نوشت :
نامه فوق در لبیک به ندای آیت الله سید محمد حسینی (حفظهم الله) نگارش شده است.