دریا که هیچ گاه به پیری نمیرسد

مثل درخت تازه نشانده جوان بمان
دور از هجوم و حمله باد خزان بمان
طبع بهاری تو زمستان ندیده است
ای باغ پرشکوفه همیشه جوان بمان
برگشته ای دوباره به پنجاه سالگی
هشتاد و چند سال دگر همچنان بمان
پیری و از جوانی حافظ جوان تری
ای صاحب زمانه کلیم زمان بمان
میخواهم از خدا که هزاران هزار سال
ای خضر شعر زنده بمانی، بمان بمان
دریا که هیچ گاه به پیری نمیرسد
پر جوش و پر خروش کران تا کران بمان
از شاعر بزرگ پر است آن جهان بس است
ای شاعر بزرگ تو در این جهان بمان
روی زمین فرشته شدن کار مشکلی است
ای بهتر از ملائک هفت آسمان بمان
اسفند دود میکندت عشق هر سحر
از چشم زخم مدعیان در امان بمان

پی نوشت: شعر بالا از مرتضی امیری اسفندقه برای مرحوم استاد قهرمان سروده شده، همه ما امروز صبح حال دیگه ای داشتیم، نپرسید خوب یا بد، ولی چشم هامون بارونی شد، من نمی دونم آقا، شما کدوم سید هستی، خراسانی، ایرانی، هر چی هست ولی دعا می کنم به رهبری شما پرچم این انقلاب به دست صاحب اصلی حضرت ولیعصر ارواحنا له الفداء برسه. همین.