کشتی در این گرداب ها

بسم الله الرحمن الرحیم
شب بود
در ساحل دریای سکر
پشت دروازه های تاریک
دلم گیر کرده بود
من بود  و من و دیگر هیچ نبود
صدای امواج اما
با دلم بازی می کرد
چشم هایم سوی دیدن نداشت
اما می شنیدم
آرام و بی صدا
فَإِذَا کَانَ عُمْرِی مَرْتَعاً لِلشَّیْطَانِ
و ذکر لبم : فَاقْبِضْنِی إِلَیْکَ
دلم اما هنوز برای کهف الحصین می تپید و
غیاث المضطر المستکین
ناگهان
نوری تابید و ...
تنزل الملائکه و الروح
و
بک یا الله ...
بالحجت القائم ...
چشم باز کردم و دیدم
بر کرانه دریای رحمت الهی،
منتظرم که دوباره دل به امواج بسپارم،
در گرداب طوفان های سهمگین
یا بگذرد
یا بشکند
تا دوست چه خواهد.