تزکیه (2)

خداى تبارک و تعالى مى ‏فرمایند که من منت گذاشتم بر مردم به اینکه پیغمبر را فرستادم که آیات مرا براى مردم تلاوت کند: و یُزَکِّیهِم و یُعَلِّمُهُمُ الکِتَابَ و الحِکمَةَ  «تزکیه» را مقدم ذکر فرموده است از علم، از «حکمت». آیات شریفه قرآن در هر ذره ذره از آن نکات هست. اینطور نیست که بى‏جهت مثل یک نویسنده باشد، که مقدم و مؤخر بودن ممکن است که در نظر نباشد. تلاوت آیات شریفه، خوب، همان، «رسالت» است. یعنى رسول آمده است که آیات قرآن را بر مردم تلاوت کند. تلاوت براى چى؟ تلاوت کند و مردم را «تزکیه» کند، نفوس مردم را تزکیه کند؛ تطهیر کند.

انسان دو جنبه دارد: جنبه معنوى، و جنبه ظاهرى. جنبه ظاهرى همین است که مى بینید، و همین دنیاست که مى‏بینید، و همین مادیت است که مشهود است. و جنبه معنوى جنبه دیگرى است که ماوراى این عالم است؛ در انسان است. اما انسان مجموعه همه عالم است. کأنه خداى تبارک و تعالى دو نسخه موجود فرموده است: یک نسخه تمام عالم؛ یک نسخه کوچک .... یعنى انسان عصاره همه موجودات عالم است. یعنى در انسان همه چیز هست. و خداى تبارک و تعالى توجه و عنایت فرموده است و منت گذاشته است بر انسان به اینکه پیغمبرانى فرستاده است براى اینکه هم آن جهت معنویت را، که اهم است و تمام نظر به آن است، تربیت کند؛ تزکیه کند مردم را، تهذیب کند مردم را، تعلیم بدهد مردم را؛ حکمت تعلیم کند، کتاب تعلیم کند؛ و هم این جهات مادى افسار گسیخته را مهار کند. اینها که مادى هستند مادیت را به طور افسار گسیختگى توجه به آن دارند؛ و انبیا آمده‏اند که همین مادیات را، همین موجودات مادى که انسان نسخه‏ اى از آن هم هست، عصاره‏اى از این هم هست، انسان را طورى تربیت کند که مادیات هم در مهار معنویات باشد .

"روح الله"